Op het moment dat ik
zit te schrijven, zijn de wolken aan de horizon donker. Zal het regenen? Of
niet? Ik denk aan al de plaatsen in de wereld waar het altijd lijkt te regenen.
Niet hier, helaas. We lijken altijd te wachten op regen. En ik realiseer me nu
dat we, hoewel we regen zien als een zegen, niet denken dat we alleen gezegend
zijn als het regent. Ons geloof kan niet gefocust zijn op Gods hand, en alleen
Zijn liefde voelen als we het gevoel hebben dat we iets hebben ontvangen. Dat
zou betekenen dat vrouwen die geen kinderen kunnen krijgen, niet gezegend zijn.
De woestijn zou een niet-gezegende plaats zijn. En als we ziek zijn zouden we
in een woestijnachtige plek zijn. Nee, onze ogen zouden gefocust moeten zijn op
God gezicht – Wie Hij is. Is hij getrouw? Ja, altijd. Is Hij goed? Ja, altijd.
Doet Zijn hand altijd wat wij verwachten? Nee. Zijn hand toont dat Hij Getrouw
en Goed is, soms op de meest onverwachte manieren.
Als we kijken naar
2018 is het geen gemakkelijk jaar geweest. Maar terugkijkend was het een
productief jaar. Er is veel groei ontstaan uit de ‘woestijn-tijden’.
De boerderij-activiteiten op
het project zijn gegroeid:
De eerste kalkoenen maakten
enkele Amerikanen erg blij.
Trekkertijd is gestart met de
regen (we zijn gezegend met een vrijwilliger die Carl helpt, ik zal hem vragen
de volgende maand een stukje tekst te schrijven)
Dit zijn onze eigen kuikens,
tot nu toe kochten we altijd kippen, maar nu kunnen we onze eigen kippen
braden.
Piri-piri,
chili-pepers
We zijn begonnen delen van de
tuinen te bedekken met schaduwnetten.
Dit zijn onze mobiele
kippenrennen. Ze zijn met kip en al verhuisd.
De kinderen zijn
gegroeid in lengte, vaardigheden en karakter:
Rashelle in begin 2018
Rashelle nieuw
Kinder se gradeplegtigheid
Zelf zijn we
gegroeid in bediening en ruggengraat:
Carl kwam na drie
weken in Zuid-Afrika terug met enkele levensveranderende inzichten. Nu gaat het
er om deze ook daadwerkelijk toe te passen. Naar enkele basisvaardigheden,
zoals tijd-management, zijn wel teruggegaan. Ook is het nodig om te werken aan
onze grenzen. Het is iets dat we jarenlang genegeerd hebben, en het komt nu terug
om on te ‘bijten’. Dus terwijl er ook plannen zijn om één van de voorgangers
van Livingstone hiernaartoe te verhuizen en hier te trainen, dachten we dat het
de ideale tijd is om terug te stappen, en het project meer op z’n eigen benen
te laten staan. Dus we zoeken nu naar een plek om er dichtbij te wonen, maar
tot nu zijn we daarin nog niet succesvol geweest, we blijven rondkijken.
Hoewel dit moeilijk
is, is het ook goed voor ons. We zijn gedwongen om enkele moeilijke vragen
onder ogen te zien, en we geloven dat we hier veel sterker uit gaan komen.
Dus, met deze dankbare
noot, willen we jullie graag een liefdevolle viering van Christus’ geboorte en
een geweldig 2019 toewensen.
