Nieuwsbrief Juni 2019

Dit is het vers dat we op dit moment in de zondagsschool overdenken. Toen we leerden over Jezus aan het kruis, was het moeilijk om ons voor te stellen dat dit gebeurde, maar toen de vrouwen naar het graf gingen op zondagmorgen, begon het allemaal duidelijk te worden. De (Goede) Vrijdag ervoor was inderdaad de dag van Gods overwinning – alleen was dit erg moeilijk voor te stellen in de situatie zelf. Zo is het ook goed voor ons om terug te kijken en terugblikkend te zeggen: ja, deze dag was inderdaad een dag om te vieren, zelfs de moeilijke dagen.

De maand nadat we jullie de laatste keer spraken, startte met de viering van de verjaardag van de Nederlandse koning. Een fijne dag met allemaal andere Nederlandse mensen in de hoofdstad, Lusaka, gevuld met spelletjes en plezier. Ik moet eerlijk zeggen: ik had er niet zo veel zin in – een hele dag doorbrengen met ‘small talk’ met mensen die ik niet ken, maar uiteindelijk heb ik er enorm van genoten. Carl had ook een gala, en we ontmoeten een stel dat werkt voor een andere zendingsorganisatie, maar met de visie om hetzelfde te doen wat wij doen, dat was echt erg bemoedigend. Ze zijn nog zo vol enthousiasme, dat je even alle littekens van de strijd vergeet. 

Ook vieren we Carls voortgaande herstel, en God die hem zijn vreugde teruggeeft. Zijn kiemvoerproductie-project gaat voort, maar het is nog steeds moeilijk om groei te zien. We halen maar hoop uit het feit dat er tot nu toe nog niets is doodgegaan…

Carl heeft veel uren doorgebracht met het betegelen, verven en helpen op de plek waar we nu wonen. Het is een mooi huis, en mijn (Ilnes) droom is dat wanneer we er ooit vertrekken, we een plek achterlaten die een zegen zal zijn voor menig outreach-team. Voor nu zijn wij de gezegende mensen. De mensen van wie we huren zijn ook een geweldige zegen – goede vrienden. We zijn nu in het nieuwe deel getrokken, dus hopelijk is de overwinning daar, dat zou een opluchting zijn, even geen bouwvakkers en stof.

De volgende viering werd teweeggebracht door dat consumentenmonster – dat mijn familie ertoe brengt om te zeggen: maar mam, je hebt geen speciale dag nodig, het is elke dag jouw dag, wanneer is het een keer kinderdag? Smile. Ze laten me hoe dan ook speciaal voelen.

Wat betreft het werk: we ontmoetten een aantal leiders van Hope Builders Ministries – zowel lokaal als internationaal. De laatste paar jaar zijn verschrikkelijk geweest als het gaat om de hoeveelheid regen. De elektriciteit in Zambia is voorzien van Hydro-energie (water-energie), met water vanuit de Kariba-dam.

In deze grafiek kan je de niveau’s van de dam zien: de groene lijn gaat over dit jaar. Zoals je kunt zien, hadden we vroege regen en was het niveau mooi gemiddeld, maar de regen stopte ver voordat het zou moeten stoppen, dus we gaan op voor een droog jaar. Dit was ook niet goed voor onze oogst – slechtste regen/oogst in 66 jaar. Specifiek onze provincie was uitgeroepen tot ramp-gebied. Die alles om te zeggen: het is dit jaar moeilijk geweest om alleen al te overleven (leveren wat het project nodig heeft om draaiende te blijven), om nog maar niet te spreken over het genoeg kunnen leveren voor andere mensen. Dus in het gesprek met de leiders ontstond een vernieuwde focus op ons doel om andere mensen te bereiken, met name de kwetsbare buren. Ze zullen ook proberen en helpen een Zambiaan te vinden die het project kan leiden en focussen op het outreach-deel. Dus het moet iemand zijn die Tonga spreekt, een geestelijke drijfveer heeft, echte compassie, leiderschapskwaliteiten, en goede dosis gezond verstand, enz. Wilt u alstublieft met ons blijven bidden voor de juiste persoon?

Voor mezelf: mij is een geweldige mogelijkheid gegeven om ook te getuigen. Mijn moeder komt elk jaar rond juni-juli met Hope Builders Ministries en geeft lessen. Dit jaar zullen ze vanwege paspoort-issues later komen. Ze gaat een conferentie doen in Uganda, de eerste keer voor haar, en heeft mij gevraagd om met haar lessen te geven. Dit zal in augustus zijn. Ik heb het één keer eerder gedaan, maar de omstandigheden waren toen veel vertrouwder dan in Uganda. Dus dit zal meer een soort gok zijn.

En als laatste, hoop ik (erg onverwacht) dit weekend naar Zuid-Afrika te vliegen, om het leven van een geweldige man te vieren. Mijn grootvader overleed 6 weken voor zijn 94^e verjaardag. Hij ging naar bed en ging zijn weg naar de Plaats waar hij zo veel anderen over vertelde. Hij was gereed, wat een zegen. Hij laat een groot gat achter – in onze harten. Maar hij had een goed leven – gaf altijd het beste. Dus, vaarwel Opa.

Laten we nooit vergeten deze dag van overwinning te vieren, we hebben geen garantie op nog een dag.

Gods zegen.

Newsletter June 2019

This is the verse that we are memorising in Sunday school at the moment. When we were learning about Jesus on the cross, it was hard to imagine that this verse applied, but when the woman went to the grave on Sunday morning, it all started to make sense. The previous Friday, was indeed the day of God’s Victory- only it was really hard to imagine while in the situation. So too, it makes sense for us to look back and in retrospect say: yes, that day was indeed a day to celebrate, even hard days.

Our month since we last spoke to you started with the celebration of the Dutch King’s birthday. A lovely day with all the other dutch people in the capital, Lusaka, filled with games and fun. I must say, I wasn’t looking forward to it- have to spend a day making small talk to people I don’t know, but in the end I really enjoyed it. Carl had a ball too, and we met a couple who work for another missions organisation, but with a vision to do the same that we are doing, that was actually really encouraging. They are still so full of enthusiasm, makes you forget all the battle scars for a moment.

We are also celebrating Carl’s continued recovery, and God just restoring his joy. His hydroponics project is moving, but it is still hard to see the growth. We take hope from the fact that nothing has died yet…

He has also spend many hours tiling, painting and helping at the place we stay now. It is a lovely house, and my (Ilne’s) dream is that when we leave one day, we can leave behind us a place that will be a blessing to many an outreach team. For now, we are the blessed one’s. The people we rent from has also been such a blessing- good friends. We have moved into the new part, so hopefully the victory is here, that would be a relief, no builders and dust for a while!

The next celebration was brought on by that consumer monster- that leads my family to say: but mom, you don’t need a day, it’s your day every day, when is it children’s day for a change? Smile. They made me feel special anyway. Hope you did too.

On the work side: we met with some of the leaders in Hope Builders Ministries- both local and international. The last few years have been terrible in terms of rain. The electricity in Zambia is provided with Hydro-power: with water coming out of the Kariba dam.

On this graph you can see the levels of the dam: the green being this year’s line. As you can see, we had early rains, and things were pretty average, but the rain stopped months before it was supposed to, so we are in for a dry year. This was not great for harvests either- worst rain/harvest in 66 years. Our province specifically was declared a disaster area. That all to say: it has been hard this year just to survive (providing what the project need to keep running), not even to mention being able to provide enough for other people. So, in the conversation with the leaders there has been a renewed focus on our goal to reach other people, especially the vulnerable neighbours. They will also try and help find a Zambian someone who can manage the project and focus on the outreach part. So it needs to be someone who speaks Tonga, has spiritual drive, true compassion, leadership qualities, good dose of common sense, and so forth. Will you please keep praying with us for this person?

For myself: I have been given a wonderful opportunity to testify as well. My mother usually comes with Hope Builders Ministries and does teaching every year round this June-July. This year they will be coming later due to passport issues. She is doing a conference in Uganda, a first for her, and has asked me to teach with her. I have done it once before, but the circumstances were much more familiar then Uganda. This will be more of an out-on-the-limb experience. This will be in August.

And lastly, I hope to (very unexpectedly) fly to South Africa over the weekend, to celebrate the life of a great man. My Grandfather passed away 6 weeks before his 94^th birthday. Went to sleep and made his way to the place he told so many others about. He was ready, what a blessing. He leaves behind a huge hole- in our hearts. But he lived well- always gave his best. So, farewell Oupa.

Let’s never forget to celebrate this day of victory, there are no guarantee of another one.