Drought
It is ironic that as I want to write
about the drought, or at least one of the driest years this part of the world
has experienced in a very long time, we are having rain. Horrible pictures from
Ethiopia and South Africa reach us, and we are not there yet, but everyone is
wondering what they will eat for the next year. There is very little left of
our crop, which does not make great advertisement for our farming training;)
There has been enough rain to make everything germinate, but not enough at the
critical times to make them grow and bear properly. Anyone, we are the ‘lucky
ones’- this is not our livelihood, but to our neighbours, it is. Most already
have none left from last year, by now they should have had something from this
crop. So, things are already desperate, with no relief in sight. We are trying
to look into the future, like Jozef did, and think how we might be able to
help. We definitely didn’t come here as relief organization, but it might soon
come to that. The current rains bring relief to those who planted late, and to
our vegetables, but it feels all very unstable.
One of the fruit of this time of need,
as that many people have been forced to examine their faith. Do we just trust
God when it is going well, or is He our Sustainer when we keep looking up, and
it is another sunny day? As we move between friends, church family, neighbours
and the community- do we react differently in a difficult time or do we have
the same despair grip us? In this way, it has really been good. A refining
fire.
Droogte
Ironisch genoeg toen
Ilne bezig was om dit gedeelte te schrijven vielen de regendruppels. Een groot
deel van zuidelijk Afrika heeft te maken gehad met droogte en sommige delen nog
steeds. In de laatste maand is daar gelukkig meer regen gevallen en sommige
gewassen hebben zichzelf weer een beetje opgepikt maar er is veel verloren
gegaan. Sommige mensen hebben 3 x
opnieuw geplant. Ook ons gedeelte van mais heeft zwaar geleden. De meevaller
voor ons is dat we er niet afhankelijk van zijn zoals de meeste mensen rondom
ons. Toch maakt het me neerslachtig. Ik denk dat we gerust boeren meer kunnen
ondersteunen, waar ook ter wereld want het is een moeilijk en risico vol vak. Zeker
in Afrika waar water niet altijd beschikbaar is wanneer het droog is. Inmiddels
is onze voorraad schuur al een tijdje leeg, dat betekent dat de mensen hun mais
meel nu in het dorp moeten kopen. We hopen dat we dit jaar zoveel mogelijk mais
kunnen kopen of verdienen zodat we volgend jaar de mensen helpen in onze
omgeving. (Niet gratis, maar voor een eerlijke prijs) De uitdaging ligt voor
ons of we geloof hebben of God ook in moeilijke tijden onze voorziener is en
niet alleen wanneer alles goed gaat. Als we ons voortbewegen tussen andere
mensen hoe stellen we ons op? Om eerlijk te zijn was ik meestal negatief. De
les om te leren is om geen zorgen te hebben voor de dag van morgen.
Nongo
This of cause had a direct impact on the
farming project. Carl had very excitedly set out with project Nongo in
November. About 34 families were interested in the ‘credit’ scheme. They could
get seed and fertilizer on credit, IF they were to keep to their part of the
deal- using conservation farming techniques. After the first good rains, they
had a week to prepare their land, so as to be sure they were on time. But after
the seven days, Carl had seven families left. He was quite disappointed. Now,
he is sighing a sigh of relief. Imagine the loss if all 34 families had put all
the seed and fertilizer in the ground- and there was nothing left. So, back to
the drawing board. People are so scared of the risk of trying something new,
something that has not been proven in their eyes. How can we get them to try a
new way, which can really make a difference? But they need to stick with it for
a few years, before the difference is really obvious. A challenge…
Laatst jaar november
hadden we een programma opgezet om zaad en kunstmest te verspreiden d.m.v. van
een loon. 34 families waren geïnteresseerd. De voorwaarde was dat de mensen
behoudende landbouw zouden toepassen. Hun kregen 7 dagen na de eerste goede
regens om hun land voor te bereiden. Na de eerste goede regens waren er nog maar 7 families die nog wilden
deelnemen. Het zaad en de bemesting was al gekocht.
Dat was een grote teleurstelling!
Echter na dit seizoen mag ik misschien blij zijn, want de 7 families kunnen
waarschijnlijk niet hun loon terug betalen. Als dit 34 families waren was de
schade groot geweest. Nu kan ik mensen tegemoet komen zonder al te veel
verlies. De reden waarom de mensen niet meer wilden deelnemen was omdat de
mensen bang zijn om een risico te nemen. De gemiddelde opbrengst voor 1 hectare
is vaak minder dan 1000kg of mais. Mensen planten verkeerde zaad en gebruiken
geen bemesting. Wel, wat je plant is wat je oogst. Oftewel de vergelijking in
de bijbel met de talenten. De mensen
begraven ze…
Community projects
These are all still running, but the above
mentioned influences all. The mills are running, but for now, almost everyone is out of maize to mill.
The storehouse is mostly empty. Everything is a bit subdued, waiting- and yet
you would not realize this if you were to arrive here now. This is the beauty
of the African culture: I have enough for today, so why worry about tomorrow.
Worry will not help today, it will only make it worse.
We raised our first batch of chickens
for meat- which we sell to the larger community, as an income for the project.
We had our first big slaughter day this week. Goodness, what a mission. The
children were even covered in blood. But it was a success, and we will
definitely do this again. The chickens for eggs, are also becoming more and
more, since we can not keep up with demand. We’ve just doubled our chickens
again, though we will have to retire some older ladies. 
Working with the local pastors of Hope
Builders ministries, we have also had the opportunity to minister in the local
boarding school. Teenagers. Keeping our preaching skills up and showing some
movies, to support the work of the pastors (not to take it over).
De maismolen staat nu bijna stil. De voorraden van
de mensen zijn bijna op. We moeten nu wachten op de nieuwe oogst. Dit zal nog
een paar maanden duren.
Inmiddels hebben we
onze eerste 50 slachtkippen verkocht. Een groot deel aan de mensen rondom. Om
profiterend te kunnen werken moeten we ze deels met eigen mais voeren wat we
niet meer hebben. We zullen dit later weer oppakken als we weer mais in voorraad
hebben. Een deel hebben we zelf geslacht. De kinderen hielpen ook een handje
mee wat weer een nieuwe ervaring voor hun was. Ook hebben we nu onze legkippen
uitgebreid naar 100 stuks. Een groot deel wordt verkocht in de gemeenschap
sinds we de enigen zijn die legkippen hebben.
In samenwerking met
een lokale dominee hebben we ook de mogelijkheid gehad om met tieners te
werken. In onderwijs en een Christelijke film. We willen dit niet te vaak doen
omdat dit een lokale bediening moet zijn van de plaatselijke kerk, maar was wel
aangenaam!
Visitors
My, ilne’s, parents have just been for a
few days. We really enjoyed the time together, and even took a bit of a break-
though that turned into a slight adventure. A story for when you come for a cup
of tea. Carl and my dad could look into some ideas for the immediate future-
never a lack of ideas when those two come together.
In de afgelopen maand
hebben we visite gehad van Ilne’s ouders voor een aantal dagen. We hadden een
aantal ontspannende dagen en goede gesprekken. En een mini holiday wat uitliep
in een avontuur in een wildpark. Les geleerd. Les 1: Ga niet in het
regenseizoen. Het gras is te hoog en het kan modderig zijn. Les 2: gebruik een
GPS om de juiste paden te vinden.
In de afgelopen 6
weken hadden we ook een Roemeens meisje in huis wat zich wil oriënteren op werken
met kinderen in Afrika. Het bracht gezelligheid en een paar extra handen. Ze is
opgegroeid op het Roemeense platteland en is niet bang voor een beetje vuil
werk zoals kippen slachten. Ze heeft hier een paar dagen met een lokale
bediening gewerkt en volgende week hoopt ze naar Livingstone te gaan om te
werken in een weeshuis voor een tijdje.
Home
Let me see: I, Ilne, passed my nursing
exam. So, I am now an official nurse in Zambia. Truly, God’s doing. It’s a long
story, but I was pretty sure that I would not make it, but prayed that if God
wants to use it here, He would please help me to pass. It’s been 5 years since
I’ve practiced in a hospital, so there were huge blank spots in my memory, but
God did it. So, who knows what He wants to do with those skills…
Rashelle turned 7, and is very quickly
learning to read. My pleasure to watch.
Tim and Simon are boys- continuing with
crèche to make sure their English is up to standard.
Isabel has been our concern for a while.
She is very small. We have to go for regular check-ups with a pediatrician. She
has asked/advised me to stop breast feeding, and she is now on her third type
of formula. She was 5 month yesterday, and is still smaller than my friend’s
baby at birth. We can see her develop and grow, but it is not fast. She is a
lovely little girl with a shy smile- but it is like heaven enters earth when
she shows that smile. There has been many worried moments for me as mom, but we
are constantly reminded that God has created her, and loves her even more than
we do- and then Peace floods my heart.
We’re also hoping that by the next
letter we can show you are family car. Another Paalman first..hehe. We praise
the Lord for how He made this possible!!!
For Him nothing is impossible. Enjoy the
preparation for Easter. And hope to ‘see’ you soon.
Family Paalman
Ilne is inmiddels
geslaagd voor de Zambiaanse verpleegkunde examen. Zo ze is nu officieel een
verpleegster in Zambia. Volgens haar zelf een wonder dat ze geslaagd is. Ze was
er redelijk zeker van dat ze gezakt was maar had God gevraagd dat als God haar
hier wil gebruiken dat ze de test zou slagen. Het is 5 jaar geleden dat ze voor
het laatst heeft gewerkt als een verpleegster.
Rashelle is inmiddels
7 en pikt haar schoolwerk goed. Een plezier om te zien.
Tim wordt ook met de
dag groter en spoedig zal hij beginnen met de thuis scholing. Hij heeft het
voordeel dat hij al veel lessen met Rashelle heeft meegelopen.
Simon is nu 4 en we
hopen dat de stoutheid er een beetje afgaat. Hij is een echte bushboy en een
kwebbelaar. Als hij bij de Zambiaanse werkers is, is hij hun radio. Samen met Tim
gaat hij naar een kleuterschool waar ze allebei hun Engels leren.
Isabel is een
prachtige dochter. Daar waren groei problemen maar ze pik toch op. Ze is nu 6
maanden en is een lekker lief dochtertje.
Twa
hunka (we go)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten