Nieuwsbrief Mei 2018

God heeft ons geschapen in een tuin, en uiteindelijk zullen we ook terugkeren in een tuin. Voordat we naar Zambia kwamen, had ik weinig ervaring met tuinieren. In Liberia heb ik het een beetje geprobeerd, maar faalde behoorlijk. Hier in Zambia heb ik geleerd om in de grond te werken en ik heb ontdekt dat mijn meest diepzinnige openbaringen vaak waren als ik de modder onder m’n nagels had. Jezus onderwees ook vaak in landbouwtermen. Dus als we de oogst zien verdrogen (wat het zal doen), er is een extreem slechte opbrengst van de mais, het basisvoedsel hier. Dit komt door die lange periode van droogte die we hadden. De zonnebloemen (die maar erg weinig mensen laten groeien) en de katoen lijken echt goed. Zonnebloem en katoen staan bekend als droogte-resistente planten, en waarom? Omdat ze hun wortels diep laten groeien: ze laten hun wortels diep groeien om een droogte te overleven, maar bij droogte laten ze de wortels ook diep groeien op zoek naar water. En het betekent dat wanneer de ‘stress’ vermindert, ze sterker achterblijven, meer productief en beter gereed om een volgende aanval te weerstaan. En zo lijken ook wij te ontdekken dat iedere moeilijke periode in ons verleden ons sterker heeft gemaakt om elke dag te weerstaan, geworteld in een Vader die zorgt en een Vrede, en Vreugde, die nooit vervaagt.

Dus Carl haalde afgelopen week de zonnebloemen neer, en de groente blijft de deur in en uit stromen. Terwijl we tegelijkertijd de rest van de natuur zien verkleuren in de saaie kleuren van de herfst. Zelf voelen we ook dat onze wortels groeien. We zijn kortgeleden (opnieuw) geconfronteerd met onderwijs dat mooi klinkt, maar dat niet altijd precies is zoals Gods Woord ons leert. Dit kwam na de zeer bijzondere tijd waarin we de Geestelijke Oogst binnen zagen komen, in onze kleine kerkgemeenschap. We hadden een kamp met onze broers en zussen in Christus, en hadden een bijzondere tijd toen we zagen dat vooral kinderen een geweldige tijd van groei in Christus hadden. Onze kleinste kinderen zagen het en waren diep onder de indruk van wat dit betekent. Zoals Simon zegt: “Man, alle harten zijn aan het veranderen!”. Wat een geweldig voorrecht om te zien! Onze eigen kinderen (van de kerk) namen het op zich om voor een vriend die lichamelijk gehandicapt geboren is te bidden, op een manier die alle volwassenen liet huilen.

Direct daarna kwam er een oude discussie die erop neer kwam dat enkele christenen beweerden dat er met God geen pijn en lijden meer zal zijn. Helaas is dat niet wat we geloven dat de Bijbel ons vertelt, op die manier zullen we altijd planten met ondiepe wortels blijven. En Hij houdt te veel van ons om ons daar te houden. Ik ben niet van plan om een hele theologische discussie op gang te brengen, maar is het belangrijk dat we echt ‘spitten’ in onze Bijbels, en waarheid vinden. Niet alleen in een enkel vers, omdat je dan de Bijbel alles wat je wilt kunt laten zeggen, maar in de gehele context waarin het is geschreven.

Een ander mooi voorbeeld van oogst kwam naar ons vanuit Liberia. We zijn daar nu 8 jaar geleden vertrokken. Twee weken geleden stuurde een vriend ons een foto van één van de jongens die bij ons in het weeshuis was. Momo Peter. Hij was toen 11, nu een jongeman van 19. Nadat we vertrokken waren en men het weeshuis afbrak, heeft de VN nooit iemand van zijn familie gevonden. Dus bleven hij en twee andere jongen bij onze vriend. Hij is opgegroeid en opgeleid, zo dat onze vriend nu probeerde zijn opleiding af te ronden. Ik kan je niet vertellen welke emoties het kijken naar deze foto opriep.

Als laatste beloofde ik jullie te vertellen over een andere jonge man. Happy is de zoon van Pastor Brian, onze dichtbijzijnde Pastor van Hope Builders Ministries. Hij verhandelt de kippen voor Carl. Het is een jonge man die trots is op zijn werk, en Carl geeft hem veel vrijheid om dingen voor hemzelf op te zetten. Sinds hij met Carl is gaan samenwerken, is er zo’n geestelijke verandering in de werksfeer. Hij is werkelijk happy – lacht altijd en is nederig.

Oké, nog één verhaal. De meeste mensen zien diefstal als deel van het leven hier. Er is geen cultuur van iets oppakken en dan teruggeven aan zijn eigenaar. In de eerste plaats hebben we nog geen enkele diefstal gehad en we zijn hier al vier jaar en 9 maanden. Zaterdag werd er op de deur geklopt en daar stond een vader met zijn zoon. De jongen had twee kledingstukken van onze waslijn genomen – we hadden het zelfs niet eens gerealiseerd. Maar zijn vader bracht hem om de kleding terug te geven en om vergeving te vragen. God werkt, eerlijk, Hij doet!

Oproep van Carl

Voor mensen die al in Afrika hebben gewoond is het niet vreemd: de hoeveelheid uitdagingen die je tegenkomt. Maar soms worden die uitdagingen net te veel. We hopen dat er misschien een metaal-technische jongeman is die een handje wil helpen als vrijwilliger. En voor onze groentes zou het mooi zijn als er iemand is met groente-technische kennis en kennis van kassen, die ons verder kan helpen. We zouden het heel fijn vinden als iemand een kort tijdje bij ons langs kan komen om ons verder te helpen.