Meanwhile

We are going to wait a bit with the newsletter this month, so we have a little more to show you. But meanwhile we will share some of the pictures to show that we are settling in.

Firstly, why things always take time in Africa:
Waarom dingen in Africa vaker langer de tijd nemen

When it is in the 40C (100F) everyday, you move slow, you breath slow, and the funniest thing- you become clumsy. I dropped the same can of paint three times;) Once on myself- still trying the get the paint off.
Waneer de temperatuur boven de 40 begint te komen begin je een beetje langzamer te bewegen, te ademen en je wordt een beetje lomp. Ilne heft de verfpot 3 keer laten vallen en is nog steeds bezig om haarzelf schoon te krijgen

In in this weather, this is why you do not keep chocolate:
Met deze temperatuur wacht je niet te lang met je chocola

 But despite it, we are really enjoying ourselves while working hard. The ones enjoying it most are the children:
Desondanks genieten de kinderen zichzelf naar hartelust

They hate being inside, and finds ways to get unexplainably dirty.
Ze houden van buiten spelen en weten altijd een manier te vinden om vuil te worden

And then clean up again.

Gelukig hebben we nu water in huis wat het badderen makkelijker maakt

 

This is why Mom and Dad enjoys it:

En dit is waarom Papa en mama het genieten

 

Zo, Zambia, the Paalman's have truly arrived

 De eerste braai is achter de rug.

 



Newsletter/ Nieuwsbrief

While the flies are circling my head and the children asleep because of the heat, I greet you for the first time from Zambia. Our dwelling is 18km outside a town called Mazabuka, if you were to look on Google earth. The town is surrounded by sugarcane plantations, and just where the plantations stop on the south side you might be able to spot five white people in an old white school building.

Terwijl de vliegen rond mijn hoofd circelen en de kinderen slapen vanwege de warmte, groeten wij jullie voor de eerste keer vanuit Zambia. Ons onderkomen staat op zo’n 18 km van Mazabuka, het zoetste dorp van Zambia. Het is het hart van de suikerriet plantages van Zambia en net op de rand van de platages vindt je een oud schoolgebouwtje met daarin 5 muzungus (of zoiets)- wit mensen.

From here then family Paalman greets you in the Name of Our Lord Jesus Christ. It is by Him alone that we are now standing here. Behind us are a few difficult weeks, with many things not going according to our own planning, and yet as we look back we can see that once again it was led by a Higher planning.

I wrote to you as we were leaving the Netherlands. We were planning to be with my sister’s family in Pretoria South Africa for a short while. Carl and Simon were going to fly almost straight away, and myself and the oldest two were going to leave 4-5 days later by road. Two nights before leaving the Netherlands, we received two e-mails suggesting that I do not follow as soon as planned. It was a bitter pill to swallow for me, since I had my heart set on going. But again, looking back, the Lord had us in His hands.

Daarvan uit groeten we jullie in de naam van onze Heere Jezus Christus. Het is net door Hem dat we hier zijn. Met een paar moeilijke weken achter de rug door dingen die niet op onze planning stonden maar dankbaar uitwerkten tot iets beter.

Zoals we voorheen schreven was het het plan dat Ilne in Pretoria zou verblijven bij haar zus samen met Rashelle en Tim en Carl samen met Simon naar Zambia zou gaan, en dat Ilne dan spoedig zou volgen.Tee dagen voor onse vertrek uit Nederland, werd er aangeraden dat Carl alleen naar Zambia zou gaan. Dat was een moeilijke beslissing maar de Heere had ons in Zijn handen.

 

 

Firstly I must say, that I praise God for family. My sister and her husband put up with us for a month. They have two small children as well, so it was definitely no house of peace, a lively bunch we were. That is when both Simon and Rashelle got really sick with pneumonia. It spreads to all orifices in children, as any mother knows, so Rashelle’s ears got infected as well. Here is what I understand: her eardrum must have burst, and it formed a vacuum behind- this sucked her eardrum backwards, leaving her unable to hear.  It happened on both sides, left side being much worse. She was in trouble so often, it was crazy, half the times because she was not able to hear. She was frustrated. The doctor’s helped us really quickly, but we had just changed medical aids, 5 days prior. Thus began a battle. In the end the medical aid refused to pay, since she’s had ear infections before. Once again praise the Lord for family. My family helped and we could pay the operation. Straight after the operation (grommets to decompress the ears), she could hear again, and we had our obedient little girl back. I can not tell you, how flat on my knees I was. But God can make a way. The time in Pretoria gave the children time to heal, though Simon still coughs nastily, but that is probably due to the dust.

 

Ik moet ten eerste mijn zuster bedanken voor de weken dat we daar konden verblijven. Zij hebben ook twee kinderen en dat maakte het erg druk. En daar was het, waar Simon en Rashelle beide erg ziek werden met long ontstekking en bij Rashelle spreidde het zich uit naar de oren waardoor ze half doof werd.  Dat was erg frustrerend, ook voor haar. Omdat we net van medische fonds waren verandert wilde de verzekering niet de operatie betalen voor buisjes in haar oren maar dankbaar heeft een iemand financieel bijgesprongen. Naar de operatie was ze een ander kind. Simon hoest soms nog, maar hij is ook veel beter .

 

Meanwhile, Carl was working on the new site. Let me give a little history. Hope Builders Ministries Zambia is an organization that does pastoral training. Through their network of pastors, they have become more and more aware of the need for the local church to take care of the orphans and widows in their areas. It is a general call to all, that we need to look out for the vulnerable people in our lives (James 1:27). This is not the organization’s primary call, thus they do not want to start putting up orphanages all over the country, knowing what a commitment that is. And if you know us well, you know that we do not necessarily think that it is always the best option. Thus, what to do?

 

They then started a side branch called Project Dignity. Two nights ago we slept in the house of one of the country directors, and he told us the story from the Zambian side: they were told to start looking for land by the directors in America. They went looking everywhere, and they could just not find something that was well placed, affordable, available, and especially affordable. They kept praying, and then one of the hub leaders called to say that he might have found something. One of the chiefs (all land here are in the custody of the chiefs) heard about the plans, and was willing to give land for free. Now, they see this as a complete miracle. And it is. Land here does not come cheap (nothing is cheap), and here someone offered land for free. Tomorrow the surveyors will come and then the final deeds can be drafted. The land is not ours, but the organizations. On the land is an old school building- falling apart. We have started to change one of the classrooms into a house for ourselves. The adjacent classroom will probably be changed into a meeting hall- for conferences, for meetings of the organization, the pastors are even contemplating a church for the area. The school master’s house will probably be changed into sleeping quarters. Soon as this is rolling, Carl will start with the gardens and all his other projects. The idea is to equip the pastors in ways to take care of their orphans and widows. To some it might mean building a place to live, where the widows take care of the orphans. For some it might mean placing the children with families, and then providing food. Every situation will be different- but the idea is to stimulate the pastor and his church to start farming- thus providing an income and food. All this will be (God willing) demonstrated here on our small ‘farm’, giving Carl a chance to impart with his knowledge.

Tussentijds is Carl bezig geweest in Zambia met het aanvragen van de werkvergunning en het voorbereiden van ons onderkomen om een plek te hebben om te slapen. We willen net even de organisatie uitlichten waar we mee hopen samen te werke. De organisatie is genaamd Hope Builders Ministries Zambia. Een organisatie die basis dominee’s opleidingen geeft door heel Zambia. Door het netwerk van dominees is is men er meer van bewust geworden van de nood in de lokale kerk- namelijk het zorgen voor de weduwen en wezen. Een kwetsbare groep. Dit is echter niet de organisatie eerste opdracht. Daarom heeft de organisatie een zijtak opgericht, genaamd “project waardigheid” Het project staat nog in kinderschoenen.

Een grote stap is echter genomen nu de organisatie van de “Chief” een ongeveer 20 hectare grond gekregen heeft voor de organisatie. Dat is een enorme zegening en een groot wonder. Wij wonen nu in een school lokaal wat op de grond staat en hopen de organisatie te gaan helpen in het verwezelijken van hun project. Hun visie is om een aantal huisjes te bouwen en de grond te gaan bewerken voor zelf voorzienigheid. Hier kunnen dan weduwen ondergebracht worden die voor een aantal wezen kunnen zorgen. Van onze kant hopen wij hun daar mee te helpen d.m.v diverse projecten wat kostenbesparend kan werken in landbouw en op andere gebieden. Ook hopen wij in onze leefomgeving een getuigenis en zegen te wezen op gebied van ontwikkeling en geestelijke zaken.

Het klaslokaal waarin we leven heeft inmiddels een kleine verandering ondergaan. Er zijn nu twee slaapkamers en een klein keuken gedeelte en er is een doorgang gemaakt naar het vroegere kantoortje van de hoofd meester waar nu opslag ruimte is en een  “badkamer”. Het andere klaslokaaltje zal waarschijnlijk als een multifunctionele ruimte gaan dienen zoals vergader kamer, wasdroogruimte, werkplaats, speelplek, en samenkomsten. We hopen voor ons zelf eerst een veranda aan te bouwen om gasten te kunnen ontvangen. Voorlopig is er nog genoeg kluswerk te doen voordat het een beetje een normaal huisje is, en met de andere dingen kunnen gaan beginnen.

 

These are big plans, but we have afar way to go. Firstly we want to thank God for bringing us here safely. We had to travel two days in a VERY full car, over two borders. The drive through Botswana was also a real treat for the children (and us). The last big chunk of road passes through a nature area, and we had elephants and giraffes all next to the road. We were really praying as we came to the Zambian border  because they could make us pay a lot of income tax. The Lord send a man, and my can of food that fell out of the vehicle when the immigration officer tried opening a door, did the trick. They waved us through.

 

 

 

Op pad van Zuid Afrika naar Zambia zijn we door Botswana gereden. We hebben daar een nacht geslapen om reis in twee dagen te kunnen doen. Het tweede deel was het mooist omdat je dan door een natuur reservaat rijdt en ik had de kinderen al verteld van de wilde dieren daar toen ik er de eerste keer door gereden had.  Gelukkig waren de dieren daar de tweede keer ook en hebben de kinderen zich de ogen uitgekeken naar olifanten en giraffen en allerij andere dieren. Met ons “bakkie” (Z.A. voor pick up truck) volgeladen met onze goederen moesten we natuurlijk de grens over. Dit was voor mij een van de grote obstakels, alhoewel naar Zuid Afrika toe ging alles heel vlot, maar toen was ik leeg. Gelukkig kwam er een man mij te hulp en werd  het papier werk door hem geregeld. Ik dacht eerst dat hij van de immigratie zelf was maar later bleek hij was gewoon een agent die zulk werk normaal doet. Het kan namelijk een heel gedoe zijn bij de grens als je dingen invoert. Dat brengt mij terug bij het bakkie. Dat was iets waar we voor gebeden hadden. Nu had ik voor de tijd verteld van dat er een auto voor ons beschikbaar was maar dat was niet precies een bakkie.  Toen ik echter in zambia arriveerde had iemand van de organisatie deze bakkie gekocht voor ons. Dank U Heere!

 

 

 

 

We arrived late afternoon on the 28^th of August. We’ve been busy since trying to get things livable. Nothing is easy. We’ve been struggling to get the solar panels to do their work, but Carl thinks he has the answer. The bore hole has been drilled and a pump and water tower placed . The rats are slowly being conquered, but the ants are more resistant. My biggest enemy is the dust, and lots of it. OK, I’ll stop, let’s get to the positive things.

We are in a beautiful spot, surrounded by very friendly people, ‘wild’ life walking freely around us- I’m talking about the cows, chickens, goat, guinea fowls etc. The children are friendly, but not pushy. The weather is much more tolerable than I thought. Mosquito’s are not as common as expected (though it is dry season). Our children are loving it- Rashelle is learning to bike without side wheels and getting a right kick out of the other children. Simon are enjoying the plenty of opportunities to get really dirty.  And Tim loves the driving in the car over dirt roads.

 

 

Inmiddels is er een waterput geboord en de watertank peplaatst. Op dit moment is het water nog een beetje bruin maar we hopen dat dit beter wordt in de toekomst. De pijpen moeten nog worden aangesloten en we moeten nog uit vinden of hij op de solar panels wil werken. Het solar systeem moet ook nog een beetje uitgewerkt worden sinds de startstroom voor de koelkast te hoog is (als er iemand is met verstand is van solar systemen misschien kun je ons hier over informeren.) Inmiddels beginnen de ratten ook uit te sterven sinds we hun speciaal voer geven. De mieren vinden nog wel elke keer nieuwe wegen om een suiker korreltje mee te pikken maar dat zijn kleinigheden. Stof is een groter probleem.

 

Het is een prachtig plekje waar wonen en de mensen zijn hier erg vriendelijk en beleefd. De kippen, koeien, kalkoenen, geiten, parelhoenders en andere levende wezens lopen vrij rond ons huis. De kinderen genieten hier erg van al worden de kippen soms heel vrij als ze ons huis in lopen. Muskieten zijn  er gelukkig niet zoveel op dit moment.

 

Rashelle leert nu om fiets te rijden zonder zijwieltjes wat haar bijzonder goed afgaat. We hebben al een grotere fiets voor haar zodat Tim haar fietsje kan overnemen. We hebben genoeg ruimte rondom om rond te fietsen. Tim en Simon spelen nog veel binnen maar ze zijn helemaal happy.

 

The work is progressing, but slow going is to be expected. Often you can not find supplies directly, or things don’t work exactly as expected. So, we need patients.

 

This is where I will leave you. I don’t have as many pictures as hoped for, since we are currently not sure where the charger for our camera is, oeps. But soon as we find it, we will send you some more pictures. We thankfully have sorted out the internet, so we are (within limits) able to communicate. For small snippits you can always check the blog: www.mercy4africa.blogspot.com  For more information on the organization we will be working with, see www.hbmin.org

Ok, voor zover een update waar we zijn en bezig mee zijn. De volgende keer een paar foto’s meer sinds we geen batterij lader hadden voor een tijdje. Kijk ook een beetje op onze blog www.mercy4africa.blogspot.com  (sorry voor de laatste berichtjes waren alleen in het engels) en kijk ook ook eens op www.hbmin.org , de organisatie waar we mee werken

We are thanking the Lord:

·         For a successful operation on Rashelle’s ears.

·         For the hospitality of our family.

·         For a safe journey to Zambia.

·         For good progress on our work permits.

 

We want to pray:

·         For wisdom as we proceed with the plans.

·         For wisdom in the spending of the finances.

·         For safety and health.

·         For stability in our family life so that the children will experience this as a positive time.

·         For fruit in our work- and the patience if it does not come immediately.

 

Will you please pray with us?

 

 

 

 

 

 

We danken de Here voor

·         Een succsesvolle oor operatie bij Rashelle

·         Een veilige reis naar Zambia

·         Een goede voortgang van de werk vergunning

En bidden voor

·         Wijsheid als we voort gaan met het werk

·         Wijsheid in spanderen van geld

·         Voor veiligheid en bescherming

·         Voor stabiliteit in ons gezin zodat de kinderen dit als een positieve tijd ervaren

Voor vrucht in de werkzaamheden en geduld in situaties

 

Wilt u ook a.u.b. met ons bidden