Survival tip

To survive in Africa with it's heat, insects and endless queues, you need to NEVER NEVER loose your sense of humour. Here are some photo's that will never make it onto a newsletter, but shows that we try to not take ourselves too seriously.

 Two pirates and a princes

 How do a home schooler graduate?

 The speedboys

 A lady praying

 A praying mantis

Smile 

September 2017

Time flies when you’re having fun. We realize we have been very quiet, but it is mainly because it has been busy, and positively so. So, just to bring you up to date, we need to summarize a few months. When we last wrote, we were on our way to the Netherlands. We left in April by car, we drove down to Cape Town in South Africa, 3200km from here. It was the cheapest way to do the travel, and gave us the opportunity to see some old friends. So, we left from Zambia, travelled through Namibia, and then stayed in South Africa a few days. Part of my focus was to show the children bits and pieces of where they come from, where they were born. We could visit Goeie Hoop and found three children there that could still remember us. It was great to see the progress and remember old times with our colleagues. We also had an evening with our church that we fellowshipped with while we lived in Gordon’s Bay. In general it was a step back in time. And we walked away encouraged by old friends.

Tijd vliegt waneer je plezier hebt. We realiseren ons dat we stil zijn geweest in de laatste maanden, dat was omdat we bezig zijn geweest wat natuurlijk goed is. Daarom willen we jullie nu op de hoogte brengen van de laatste maanden: De laatste keer dat we schreven waren we op weg naar Nederland. In April zijn we naar Kaapstad gereden, 3200km vanaf hier. Dat was voor ons het goedkoopste om te reizen, en het gaf ons de mogelijkheid om een beetje meer van de wereld te zien om door Namibië te rijden. Van kampeerplek naar kampeerplek en de laatste dagen in Kaapstad. We hebben daar Goede Hoop bezocht en het was een goed weerzien met de staf en 3 kinderen die er nog zijn sinds we daar weg zijn. Verder nog een aantal vrienden en de kerk waar we naar toe gingen. En natuurlijk even de voeten in de zee te zetten.

On the road

 Goeie Hoop

How much they've grown!!

 Our church in Gordon's Bay

 O, how we've missed this

We flew through Turkey to the Netherlands, and spend three weeks there. It was a lovely time. We were blessed with a small cottage of our own, where we could host friends and family, instead of coming down on them with our four small children. It was colder than expected, but hot enough to do what we needed to do. We spend quite a bit of time with Carl’s mom, trying to build memories for both her and the children. We had lots of meaningful conversations, very intense but very good. 

Van daar zijn we via Turkeye naar Nederland gevlogen. Een hele goede tijd. We hadden ons eigen huisje zodat we familie en vrienden konden ontvangen inplaats van rond te rijden met de kinderen. Het was een beetje kouder dan we hadden verwacht maar het heeft ons niet gedeerd. We hebben een goede tijd gehad met onze moeder en familie en vrienden. Intens maar goed.

Het was een hele gezegende tijd waar we veel mochten ontvangen. De kinderen een idee kregen dat er bij elk huis trap skelters zijn en dat je altijd lekkere dingen krijgt en leuke dingen doet. We willen nogmaals al die mensen bedanken die deze reis mogelijk gemaakt hebben in de verschillende manieren van ondersteuning. Baie baie dankie.

 My mother-in-law with her seven sons

 Isabel with grandma

The beauty of the Netherlands

We returned back through South Africa, and another 3200km drive back home. I am scared of starting to highlight people, because there were simply too many. People blessed us all through our journey. With hospitality, with wisdom, with good food, with encouragement, with effort, with prayer, with giving generously. Our children were very happy to arrive home, but were left with great memories. They think the Netherlands is the greatest place ever- everyone has a go-cart. ;)

Na de terugvlucht naar Zuid Afrika hadden we onze rit van 3200 km weer voor ons liggen. Na familie bezoek in Pretoria en vrienden onderweg door Botswana weer terug. We hadden de beschikking over een trailer achter de auto wat het reizen in de auto sterk verbeterde met de ruimte beschikbaar. We danken de Heere voor de goede reizen wat we hadden. De kinderen waren zo goed.

We arrived back in gear for great things. Carl’s harvest looked great when we got back- 5 ton of the hectar, which is what we hoped, prayed and worked for. That should be enough to feed the chickens all year. The 
chickens are thriving, mostly.

Terug in Zambia warden onze verwachtingen voor een goede oogst bevestigt met 5 ton mais per hektaar. Een grote stap voorwaarts. Dit is genoeg om de kippen te voeren voor een heel jaar. 

 And the bees I have been trying to attract for a long time, moved in while we were on holiday- five swarms. So, we got suited up and started at it. Carl was VERY uncomfortable on the first night, but we’ve gotten the swing of it. We have one hive inhabited, and one more good strong swarm which we will try move next year in swarming season, we were too late for them, and don’t want to lose them by bothering them now.

Verder vonden we 3 bijenzwermen. 1 in de oven en 2 in de schuur.  Na een paar maanden werd het tijd om ze te verplaatsen sinds we niet fatsoenlijk meer in de schuur konden komen. Dus in het pak. Niet dat het erg comfortable is, en je geen idee hebt hoe de bijen zullen reageren. Gelukkig ging het goed en hebben we onze eerste ervaringen opgedaan. (Ilne heeft een cursus gevolgd) Helaas zijn de bijen niet in hun nieuwe huis gebleven. We hebben nu alleen nog de zwerm in de oven.  

All through the winter, we had guests gracing us. We had groups stay on their way somewhere, other groups worked in our area and stayed with us, and single guests. It was full of life, and it was lovely to get excited with what God was doing in and through them.

Ook hadden we gasten in de afgelopen maanden die met de organisatie werkten in gebieden rondom ons. Het was gezellig druk en de kinderen hebben genoten van de extra aandacht. Ilne heeft ook samen met haar moeder een conferentie gehouden waar ze lessen hebben aangeboden. Hopelijk mogen al de dingen bijdragen aan het opbouwen van het Koninkrijk. 

 WIth them being here, it also gave us a chance to do some reaching out ourselves, either with them or because of them.

Woman's conference, because my mom needed to take a break now and again.

The men showed the Jesus film in the bush, but in couldn't finish. So, Carl went back later to reshow the movie.

Carl and dad designing their own implements

And some old friends in between

Since then we have been getting back to our own rhythm. Carl has been trying to get all our vehicles back into working order, for the next planting/rainy season. He is not quite there yet… In the next few weeks we will be in our HOT season, where we mostly just survive.

Hierna konden we langzaam terug komen in ons oude ritme. Waar nu de tijd voor onderhoud is. Om alles weer op tijd klaar te hebben voor het komende regenseizoen. Maar eerst komt de hitte nog.  

We have also been having some hassles with our paperwork for the land, if you can pray with us for God to fight on our behalf; that will be appreciated. We will soon also start to move more into the direct orphan and widow care part of the project. It has taken four years to make the project self-sustained (sometimesJ), and slowly it should become more profitable, which will make it possible to directly support the vulnerable around us. This is exciting, because this is the nice part of our work, up to now we have been busy with the hard slow part. Lots is still up in the air, so please also pray that God will clearly lead us, and that we will walk in obedience.

We zijn ook nog steeds bezig om papieren voor het land te krijgen, dit lijkt er op dat sommige mensen wachten op een beetje geld in hun zak. Hier mag voor gebeden worden dat het werk van de satan verbroken mag worden. We geloven ook dat we inmiddels op een plek komen waar we meer gaan focussen op de bediening naar wezen en weduwen. De plek wordt al meer zelfstandig en kan er uitgereikt worden.  Ook hier hebben we gebed voor nodig. 

At home: Thuis situatie

Children have all had chickenpox, mostly in the school holidays, bummer. They have been working on their own personal zoo. The oldest three have been working hard at school. And we have been trying to expose them to some sports options, and they have amazed us with their natural ability. Simon is very short (wonder where he got that from?), but he makes up completely with heart, like a little bulldog. Isabel is seeing an occupational therapist when we visit to the capital, and she has definitely been progressing. She is what they call cruising- single steps but still prefers to crawl.

De kinderen hebben nu allemaal hun waterpokken gehad. Het meeste in hun vakantie tijd. In de afgelopen 4 weken hebben ze een aantal kunst klassen gevolgd en hockey gespeeld. Samen met andere thuis school kinderen lessen gehad over de ruimte en ruimte vaart. Isabel is nu bijna jarig en gaat langzaam vooruit. Alles op haar eigen tempo. Verder zijn ze bezig om hun persoonlijke dieren tuin uit te breiden met konijntjes.  Het eerste drama is gelukkig goed afgelopen nadat er een ontsnapt was en niet voor het donker gevonden was. En sinds we een uilengezin bij ons kippenhok hebben waren we bang dat de uilskuikens een lekker hapje zouden hebben. Na nog een keer in het donker te hebben gezocht hebben zijn oogjes hem verraden door het licht van de zaklamp. Hij zat bijna recht onder de uilen! Zo Tims tranen konden worden gedroogt.

 Be blessed
Veel zegen