Mama en papa zijn nog steeds erg druk met het hier-en-nu. Er zijn zoveel kleine dingetjes die afgerond moeten worden. Carl is een aantal weken druk geweest in de kerk, tegels zetten. Hieruit kwam voor hem een levensles. In onze kerk-familie hebben we een paar jongens van de straat die op zondag de dienst bezoeken. Een jongen die bijna vier geleden begon met het bezoeken van de diensten, was de week voor Carl startte met het betegelen, in de kerk. Carl vroeg hem om ook te helpen, met de gedachte hem te trainen. Hij hielp, en Carl liet hem alle kneepjes van het vak zien. In Carls hart was de wens de jongen een stapje verder te helpen. Maar na een paar dagen werken, waren ze de dag aan het afronden en Carl pakte de rugzak van de jongen op, en die was zwaar. Om het niet te dramatisch te maken, hij had veel flessen met drinken uit de kasten gestolen (de kerk zit in een publiek gebouw). Daarna kwamen ook andere leugens die de jongen verteld had, uit. Carl stuurde hem weg. Maar zijn hart was zwaar, teleurgesteld. Wat moeten we hiermee doen?
We herinneren ons hoeveel genade we hebben ontvangen. We bidden dat de jongen tot de ware ontdekking zal komen dat hij genade nodig heeft, en God als zijn Redder zal vinden. Maar er zullen consequenties zijn, dat is de realiteit, voor ons allemaal. 
De badkamers worden erg mooi
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Na deze redelijk donkere start, hebben we ook goed nieuws. Gisteren heeft Carl de man ontmoet die door Hope Builders Ministries aanbevolen is om het project van ons over te nemen. Carl was onder de indruk van de manier waarop de man sprak, zijn hart. Het plan is dat ze binnen twee weken samen zullen starten, om te zien het werkt. Eén van de voor ons vertrouwde mannen op het project zal in Augustus vertrekken om verder te studeren. Dat betekent dat we moeten gaan zien hoe we dingen gaan herorganiseren om het noodzakelijke gedaan te krijgen. De komende weken zullen er dus dingen veranderen, om zeker te maken dat de nieuwe familie, als het de mensen zijn, een comfortabele plek zullen hebben om te leven en al het andere wat ze nodig hebben.
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
De vis, de eend en de kiemvoerproductie gaan voort.
Het voelt als het overhandigen van een kleine baby voor een adoptie: ik bedoel het weggeven van het project. Willen jullie alsjeblieft blijven bidden voor ons, dat de nieuwe ouders goed zullen zijn voor het kind, en dat het kind zal groeien in al het potentieel dat daar is.
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Wat betreft het thuisfront, ik ben elke dag verwonderd over hoeveel we hebben om dankbaar voor te zijn. We zijn zo gelukkig hier, omgeving door goede vrienden, we leven zo comfortabel (ik bedoel met iemand anders die zich druk maakt om elektriciteit en water), omgeving door de schoonheid van de natuur, de kinderen die zich goed en gezond ontwikkelen, school wat goed gaat. Dus er is werkelijk geen enkel klein ding waar over ik zou kunnen klagen.
Ik nam de kinderen mee om te spelen in een cricket-wedstrijd (cricket is een deel van de Engelse-Afrikaanse cultuur die Carl nog steeds niet kan bevatten). Ze hebben zich zo goed mogelijk voorbereid, zonder ook maar iemand van hun teamgenoten te kennen. Ze speelden die dag vele uren in het veld, en waren erg moe aan het eind. Maar ik was zo trots op hun goede houding – hun best doen tot het eind. 
|
