Ik eindigde de
vorige brief door te zeggen dat je in Afrika nooit je gevoel voor humor moet
verliezen. Deze brood-wagen hielp vandaag om mijn humor te vinden J.
Voor mij, Ilne, was
afgelopen maand erg bijzonder. Veel herinneringen die ik met vreugde met me mee
zal dragen.
Eind september
kwamen mijn twee zussen ons bezoeken. Mijn zus uit Amerika kwam naar
Zuid-Afrika en samen kwamen ze op een vlucht naar ons toe. Wat een bijzondere
tijd, zowel voor de kinderen als voor de tantes. De laatste twee dagen lieten
we alle kinderen achter en brachten tijd met elkaar door, in Zambia’s
toeristenstad. Dit zijn herinneringen waar ik me een lange tijd aan vast zal
houden:
Twee weken daarna
organiseerde onze kerk een vrouwen-retraite. Voor het eerst in vele jaren kon
ik meegaan. Maar deze keer zorgde Carl zelf voor alle kinderen en maakte het
voor mij mogelijk om te er even tussenuit te gaan. Ik houd er van om moeder te
zijn, maar het is erg intensief en een paar dagen er tussenuit, is werkelijk
een verademing. Vooral omdat het een tijd is om echt te focussen op God, en wie
Hij is, en hoe wonderlijk Hij is.
Dit is de Dam Wall
(damwand) van de Kariba-dam. Mijn eerste bezoek:
Tussendoor vierden
we Isabels derde verjaardag. Ze is een erg levendige en drukke jongedame van 3
nu. We danken God elke dag voor de vreugde die ze in ons huis brengt.
Ze is gestart met
spraaktherapie, om haar te proberen en overtuigen om te gaan praten. Deze
vaardigheid is bij het meest achter in ontwikkeling. Een deel daarvan is misschien
te wijten aan het feit dat ze het vierde kind is en iedereen voor je praat. Maar ook haar begrip is erg weinig.
Nu geef ik het
woord aan Carl:
Als jullie dit
lezen, hoop ik in Zuid-Afrika te zijn. Alleen. Ik ben al een tijdje aan het
worstelen.
En dus kwam de
conclusie pas na het zien van de symptomen. Ik heb een burn-out. Als ik
terugkijk, is het al een lange tijd geleden begonnen. Ik wil nu niet in detail
gaan, maar ik moet eerst de worteloorzaak vinden en dat is waarom ik moest
gaan. Overeenkomstig wat ik heb gelezen is er een lange weg te gaan, deze drie
weken zullen hopelijk helpen om een keerpunt te maken. Dus ik heb veel gebed
nodig, en ook Ilne die nu het huishouden en het werk alleen moet dragen. Bid
alstublieft voor een wonderlijk herstel en voor financiën om te onverwachte
kosten te dekken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten