Nieuwsbrief Desember 2018

Op het moment dat ik zit te schrijven, zijn de wolken aan de horizon donker. Zal het regenen? Of niet? Ik denk aan al de plaatsen in de wereld waar het altijd lijkt te regenen. Niet hier, helaas. We lijken altijd te wachten op regen. En ik realiseer me nu dat we, hoewel we regen zien als een zegen, niet denken dat we alleen gezegend zijn als het regent. Ons geloof kan niet gefocust zijn op Gods hand, en alleen Zijn liefde voelen als we het gevoel hebben dat we iets hebben ontvangen. Dat zou betekenen dat vrouwen die geen kinderen kunnen krijgen, niet gezegend zijn. De woestijn zou een niet-gezegende plaats zijn. En als we ziek zijn zouden we in een woestijnachtige plek zijn. Nee, onze ogen zouden gefocust moeten zijn op God gezicht – Wie Hij is. Is hij getrouw? Ja, altijd. Is Hij goed? Ja, altijd. Doet Zijn hand altijd wat wij verwachten? Nee. Zijn hand toont dat Hij Getrouw en Goed is, soms op de meest onverwachte manieren.

Als we kijken naar 2018 is het geen gemakkelijk jaar geweest. Maar terugkijkend was het een productief jaar. Er is veel groei ontstaan uit de ‘woestijn-tijden’.

De boerderij-activiteiten op het project zijn gegroeid:

De eerste kalkoenen maakten enkele Amerikanen erg blij.

Trekkertijd is gestart met de regen (we zijn gezegend met een vrijwilliger die Carl helpt, ik zal hem vragen de volgende maand een stukje tekst te schrijven)

Dit zijn onze eigen kuikens, tot nu toe kochten we altijd kippen, maar nu kunnen we onze eigen kippen braden.

Piri-piri, chili-pepers

We zijn begonnen delen van de tuinen te bedekken met schaduwnetten.

Dit zijn onze mobiele kippenrennen. Ze zijn met kip en al verhuisd.

De kinderen zijn gegroeid in lengte, vaardigheden en karakter:

Rashelle in begin 2018

Rashelle nieuw

Kinder se gradeplegtigheid

Zelf zijn we gegroeid in bediening en ruggengraat:

Carl kwam na drie weken in Zuid-Afrika terug met enkele levensveranderende inzichten. Nu gaat het er om deze ook daadwerkelijk toe te passen. Naar enkele basisvaardigheden, zoals tijd-management, zijn wel teruggegaan. Ook is het nodig om te werken aan onze grenzen. Het is iets dat we jarenlang genegeerd hebben, en het komt nu terug om on te ‘bijten’. Dus terwijl er ook plannen zijn om één van de voorgangers van Livingstone hiernaartoe te verhuizen en hier te trainen, dachten we dat het de ideale tijd is om terug te stappen, en het project meer op z’n eigen benen te laten staan. Dus we zoeken nu naar een plek om er dichtbij te wonen, maar tot nu zijn we daarin nog niet succesvol geweest, we blijven rondkijken.

Hoewel dit moeilijk is, is het ook goed voor ons. We zijn gedwongen om enkele moeilijke vragen onder ogen te zien, en we geloven dat we hier veel sterker uit gaan komen.

Dus, met deze dankbare noot, willen we jullie graag een liefdevolle viering van Christus’ geboorte en een geweldig 2019 toewensen.