Dit is het vers dat we
op dit moment in de zondagsschool overdenken. Toen we leerden over Jezus aan
het kruis, was het moeilijk om ons voor te stellen dat dit gebeurde, maar toen
de vrouwen naar het graf gingen op zondagmorgen, begon het allemaal duidelijk
te worden. De (Goede) Vrijdag ervoor was inderdaad de dag van Gods overwinning
– alleen was dit erg moeilijk voor te stellen in de situatie zelf. Zo is het
ook goed voor ons om terug te kijken en terugblikkend te zeggen: ja, deze dag
was inderdaad een dag om te vieren, zelfs de moeilijke dagen.
De maand nadat we
jullie de laatste keer spraken, startte met de viering van de verjaardag van de
Nederlandse koning. Een fijne dag met allemaal andere Nederlandse mensen in de
hoofdstad, Lusaka, gevuld met spelletjes en plezier. Ik moet eerlijk zeggen: ik
had er niet zo veel zin in – een hele dag doorbrengen met ‘small talk’ met
mensen die ik niet ken, maar uiteindelijk heb ik er enorm van genoten. Carl had
ook een gala, en we ontmoeten een stel dat werkt voor een andere zendingsorganisatie,
maar met de visie om hetzelfde te doen wat wij doen, dat was echt erg bemoedigend.
Ze zijn nog zo vol enthousiasme, dat je even alle littekens van de strijd
vergeet.
Ook vieren we Carls
voortgaande herstel, en God die hem zijn vreugde teruggeeft. Zijn
kiemvoerproductie-project gaat voort, maar het is nog steeds moeilijk om groei
te zien. We halen maar hoop uit het feit dat er tot nu toe nog niets is
doodgegaan…
Carl heeft veel uren doorgebracht
met het betegelen, verven en helpen op de plek waar we nu wonen. Het is een
mooi huis, en mijn (Ilnes) droom is dat wanneer we er ooit vertrekken, we een
plek achterlaten die een zegen zal zijn voor menig outreach-team. Voor nu zijn
wij de gezegende mensen. De mensen van wie we huren zijn ook een geweldige
zegen – goede vrienden. We zijn nu in het nieuwe deel getrokken, dus hopelijk
is de overwinning daar, dat zou een opluchting zijn, even geen bouwvakkers en
stof.
De volgende viering
werd teweeggebracht door dat consumentenmonster – dat mijn familie ertoe brengt
om te zeggen: maar mam, je hebt geen speciale dag nodig, het is elke dag jouw
dag, wanneer is het een keer kinderdag? Smile. Ze laten me hoe dan ook speciaal
voelen.
Wat betreft het werk:
we ontmoetten een aantal leiders van Hope Builders Ministries – zowel lokaal
als internationaal. De laatste paar jaar zijn verschrikkelijk geweest als het
gaat om de hoeveelheid regen. De elektriciteit in Zambia is voorzien van
Hydro-energie (water-energie), met water vanuit de Kariba-dam.
In deze grafiek kan je
de niveau’s van de dam zien: de groene lijn gaat over dit jaar. Zoals je kunt
zien, hadden we vroege regen en was het niveau mooi gemiddeld, maar de regen
stopte ver voordat het zou moeten stoppen, dus we gaan op voor een droog jaar.
Dit was ook niet goed voor onze oogst – slechtste regen/oogst in 66 jaar.
Specifiek onze provincie was uitgeroepen tot ramp-gebied. Die alles om te
zeggen: het is dit jaar moeilijk geweest om alleen al te overleven (leveren wat
het project nodig heeft om draaiende te blijven), om nog maar niet te spreken
over het genoeg kunnen leveren voor andere mensen. Dus in het gesprek met de
leiders ontstond een vernieuwde focus op ons doel om andere mensen te bereiken,
met name de kwetsbare buren. Ze zullen ook proberen en helpen een Zambiaan te
vinden die het project kan leiden en focussen op het outreach-deel. Dus het
moet iemand zijn die Tonga spreekt, een geestelijke drijfveer heeft, echte
compassie, leiderschapskwaliteiten, en goede dosis gezond verstand, enz. Wilt u
alstublieft met ons blijven bidden voor de juiste persoon?
Voor mezelf: mij is
een geweldige mogelijkheid gegeven om ook te getuigen. Mijn moeder komt elk
jaar rond juni-juli met Hope Builders Ministries en geeft lessen. Dit jaar zullen
ze vanwege paspoort-issues later komen. Ze gaat een conferentie doen in Uganda,
de eerste keer voor haar, en heeft mij gevraagd om met haar lessen te geven. Dit
zal in augustus zijn. Ik heb het één keer eerder gedaan, maar de omstandigheden
waren toen veel vertrouwder dan in Uganda. Dus dit zal meer een soort gok zijn.
En als laatste, hoop
ik (erg onverwacht) dit weekend naar Zuid-Afrika te vliegen, om het leven van
een geweldige man te vieren. Mijn grootvader overleed 6 weken voor zijn 94e
verjaardag. Hij ging naar bed en ging zijn weg naar de Plaats waar hij zo veel
anderen over vertelde. Hij was gereed, wat een zegen. Hij laat een groot gat
achter – in onze harten. Maar hij had een goed leven – gaf altijd het beste. Dus, vaarwel Opa.
Laten we nooit
vergeten deze dag van overwinning te vieren, we hebben geen garantie op nog een
dag.
Gods zegen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten