De tijd vasthouden is hetzelfde als proberen om water in je hand te houden: hoe harder je probeert het vast te houden, hoe sneller het wegrent. Dus mijn plan is om het los te laten en te zien of dat maakt dat de tijd langzamer gaat. We staan aan het eind van 6,5 jaren in Zambia, en 16 jaren van vrijwilligerswerk, en het voelt als tot ziens zeggen tegen een oude vriend – het leven zoals wij dat kennen. Pas zagen we een foto van onze familie toen we hier net waren en het deed me beseffen hoe veel er is veranderd terwijl we ons werk deden:
Rashelle:
werd
Rashelle was 4 toen we kwamen, ze is nu 10 en heeft net haar 5e schooljaar afgerond. Dus, Rashelle: wat zul je je het meest herinneren van de tijd in Zambia?
“TC, Sasha, Shalley, Peanut, Scamper and Chippie en al onze andere dieren. Ik zal de mensen rond ons huis missen. Het prachtige platteland waar nergens ook maar rommel ligt.”
Timothy:
werd
Tim was 2, bijna 3 toen we aankwamen. Hij is net 9 jaar geworden en is halverwege zijn vierde schooljaar. Tim, wat was je favoriete deel van onze tijd in Zambia?
“Voetballen met de Tonga-jongens naast ons huis. Ik zéi het je: mijn antwoord is kort!”
Simon:
werd
Simon was 16 maanden toen hij in Zambia kwam, hij weet absoluut niet anders. Hij is nu een erg onafhankelijke 7-jarige, die door de eerste 2 schooljaren heen is geduwd ;).
Simon, wat ga je het meest missen van Zambia?
“Ik zal missen de modderige koeien, de ijzerdraad-autootjes, het rondrennen in de regen en de modder, het boompje klimmen, mijn beste vrienden, bijna het hele jaar door kunnen zwemmen, het maken van modderdammen, het eten van suikerriet, het voetballen, het rondrennen, het zwemmen in de dammen, en dat is alles.”
Dit zal altijd de plaats blijven waar wij Isabel ontvingen:
nu 4
En wij, grote mensen?
Ik denk dat we ons opnieuw realiseren dat je komt met de gedachte dat je zult geven, maar dat je zoveel meer ontvangt.
Ilne: ik denk dat ik kwam klaar voor een avontuur, wachtend om te zien wat God voor ons te doen had. Dingen veranderden langzaam, en gingen duidelijk niet altijd zoals gepland. Ik leerde dat het gaat over de tijd nemen, vertragen, het bouwen van relatie tijdens de reis, investering in deze relaties, en trouw zijn in de kleine dingen. Eén dag tegelijk, genieten van de regen, genieten van de zon. Houden van mensen om wie God hen maakte, niet altijd om wie ze lijken te zijn.
Ik leerde dat ik sterker ben dan ik dacht. Ik zag hier vrouwen, vrienden, die zoveel meer deden dan de Hollywood-dames met hun gelakte nagels ooit zouden kunnen doen. God heeft ons niet een Geest van Angst gegeven – maar als er een probleem is, los het op! Als er iets is waar je bang voor bent – doe het.
En vooral denk ik dat God mij hier bracht om me te onderwijzen wat ik werkelijk geloofde over Hem. Zo veel van onze Zondagsschool-lessen laten Hem klinken als een soort Kerstmis-vader, die Hij niet is. Hij is de Leeuw van Judah. Mij is deze valse leer die in Afrika heerst, duidelijk geworden. Een valse leer die mensen het geloof in lokt, alleen maar voor eigen gewin: ‘Ik geloof in God alleen maar om gezegend te kunnen zijn, alleen maar om gezond en rijk te kunnen zijn.’
En ík weet nu dat ik niet leef om naar de Hemel te gaan, maar dat ik leef om die Ene die mij gemaakt heeft te verheerlijken!
Carl: ik hield van de vriendelijkheid van de mensen hier. Ik genoot ervan om veilig te zijn, altijd. De eerste regenstormen na het hete seizoen, Ik hield ervan Gods schepping hier te zien. Ik ben dankbaar voor de levenservaring die we hier opgebouwd hebben. We danken God voor vrienden, vrienden voor het leven.
|
|
Het werk is gedaan:
 |
|
werd
We laten het werk over in de handen van Obert en Pamela Malumani, en wij trekken verder. We hadden een vergadering met het bestuur van Hope Builders Ministries, onszelf en de Malumani’s. Het was duidelijk dat hun focus is om de gemeenschap te bereiken met de Waarheid – dus we zijn opgewonden om te zien wat er gaat gebeuren.
|
|
Dankjewel
Niets van dit zou mogelijk zijn geweest zonder de steun van ieder van jullie. Dat is de werkelijkheid! Dus, hoor onze dank, vanuit de bodem van onze harten. Sommige van jullie hebben deze reis met ons al 16 jaren gelopen (eerst afzonderlijk natuurlijk), er is geen enkele manier om u terug te zegenen voor alles wat jullie voor ons hebben betekend.
Dankjewel voor elke keer dat we geld uit de geldautomaat konden halen.
Dankjewel voor elke persoon die kwam om ons te zien en te bemoedigen.
Dankjewel voor elke bemoedigende email.
Dankjewel voor post elke keer in onze postbus.
Dankjewel voor elk gebed dat voor ons is gebeden.
Dankjewel voor de kerstpakketten.
Dankjewel voor oren om naar ons te luisteren.
Dankjewel voor Jeanet, die het schrijven van de nieuwsbrieven zoveel gemakkelijker maakte.
Mag God jullie zegenen.
|
|
| Filippenzen 1:3-6: Ik dank mijn God, telkens wanneer ik aan u denk. In al mijn gebeden voor u, bid ik altijd met blijdschap vanwege uw gemeenschap aan het Evangelie, van de eerste dag af tot nu toe. Ik vertrouw erop dat Hij Die in u een goed werk is begonnen, dat voltooien zal tot op de dag van Jezus Christus. |
|
|
Praktisch (voor financiële ondersteuners):
We verwachten vanaf half januari een inkomen te hebben, hoewel alles nog niet in steen gebeiteld is. Ik hoop dat dit jullie helpt om een beslissing te nemen, wanneer je je financiële steun stopt. En nogmaals, dankjewel!
Ook zal ik blijven werken aan de blog, en onze nieuwe ervaringen met jullie delen. We zitten op geen enkele andere vorm van social media, dus als je iets van ons wilt horen, bezoek dan: www.mercy4africa.blogspot.com.
Mijn neiging is om nog zo lang mogelijk door te kletsen, omdat het afsluiten van deze nieuwsbrief toch het einde betekent. Maar jullie hebben betere dingen te doen. Dus, van de familie Paalman: tot ziens en Gods zegen!
Nog een paar mooie foto's:
|
|
Tim is 9 jaar geworden.
Viering van het eind van ons schooljaar.
Simon helpt in huis.
Rashelle krijgt een prijs voor haar bijbelquiz-voorbereiding.
Simon voetbalt op de Fun-dagen, georganiseerd voor onze thuisscholers in Lusaka.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten