Thank the Lord for 10 years, thank you for all those who walked this road with us! This is a photo gallery of some experiences over the last ten years, in order where possible.
De Anastasis op volle zee. God leide mij naar dit schip, met een mondvol engels. Wat een 11 maanden lange reis zou zijn werd het een aantal jaren. Beginnend als een renovatie medewerker.
The Anastasis at sea. God lead me to the ship
with just a handful of English words. What started out as 11 months, turned
into several years. I started as renovation worker.
Dit schip uit 1953 had zijn charmes, Als voormalig cruise/vrachtschip was het het tweede schip voor mercy ships. samen met 350 andere mensen uit soms meer als 40 verschillende landen was een wereldwijde ervaring.
The ship was built in 1953. As former
cruise/cargo ship this was Mercy Ships second ship. Together with 350 people,
from up to 40 countries, it was a worldwide experience.
In het Afrikaans zeggen ze je rijdt met een schip op de zee. Wie van jullie heeft wel eens met een 16000pk sterk iets gereden? Hier een foto van de machine kamer met twee reusachtige motoren van 8000 pk elk. zo' 10/12 meter lang en 6 meter hoog. Inmiddels is het schip in India ontmantelt.
This is a photo of the engine room with
two huge engins of 8000hp each, 10-12meters long en 6 meters high. Meanwhile
the ship has been dismantled in India.
Het eerste land waar ik aankwam was Siera Leone. Op een van de zaterdagse bedieningen ben ik naar een kinder hospital geweest waar dit jochie lag met erge brandwonden. Een veel voorkomend verschijnsel in afrika door de open kookvuurtjes. In de eerste jaren dat ik op het schip werkte heb ik vaak zaterdags naar zulke bedieningen geweest.
My first country of entry was Sierra Leone. On
a Saturday morning I went to a children's hospital where this boy with burn
wounds were laying. It is something often seen in Africa because of the open
fires. In my first years on ship I often took part in the Saturday morning
ministry.
Na Sierra Leone gingen we naar Liberia. De aankomst van het schip is altijd een hele gebeurtenis met vele mensen op de kade. Vaak zingend en muziekmakend. Altijd een hartelijk welkom. Dit was de eerste keer dat Mercy Ships in Liberia kwam. Net uit de burgeroorlog. De nood was erg groot.
After Sierra Leone,
it was Liberia. The arrival of
the ship was always a happening with many people awaiting the ship. This was
the first time the ship came to Liberia, just after the civil war, the
needs were many.
Je wordt aangemoedigt om locale kerken te bezoeken in de landen waar je kom. In Liberia leide God mij naar deze kerk. Met een special reden. Namelijk om hun te helpen met de renovatie van de kerk. D.m.v. een steentje bijdragen aktie toendertijd was het mogelijk om de verrotte bamboostokken om te wisselen met stenen. Ik heb nog steeds goede contacten met deze kerk.
When arriving in a new country, you are encouraged to visit the local church on Sunday morning. In Liberia God lead me to this church, for a special reason- to renovate the church. With help of a fundraiser in Holland, it was possible to exchange the bamboo sticks for bricks. I still have good contact with this church.
Op ontdekkings reis in Liberia: Onder dit schamele bruggetje zat wel een 5 meter diep gat. Het ging echter goed. Ik had het geluk om bijna direct een scheepschaffeur te worden wat betekent dat je in de auto's mag rijden. Dan had je het voordeel dat je er eens tussen uit kunt komen.
Discovering in Liberia. Under this little bridge there is probably a 5m drop. It went well. I almost immediately became a ships driver, which gave me the privilege to be able to leave the ship when possible.
Hierna gingen we naar benin. Mijn goede vriend Gertjan kreeg de eer om het ship te sturen. Helaas door foute beslissingen van de loods lande hij het schip op de kade (niet zijn fout maar de loods). Het was voor mij een redelijke traumatische gebeurtenis om te aanschouwen. Op een 20 cm na hadden we ook nog een ander schip geramd.
Then on to Benin. My good friend, Gert-Jan, was given the privilege to steer the ship. But through a fault of the pilot the ship landed on the dock and with 20cm to spare almost into another ship. A very traumatic experience for me.
Een van de belangerijkste dagen in de bediening van Mercy Ships is de "screening day." De dag waarop mensen worden uitgenodigt voor vooronderzoeken of ze geholpen kunnen worden. Daar komen duizenden mensen op af. Heel de bemanning helpt op een of andere manier.
One of the most important days for Mercy Ships, is the Screening Day- where people are examined to see if they can be helped. Many people arrive, and almost everyone help in some way or other.
Naast het werk aan boord is er ook tijd voor ontspanning. Hier waren we op een safari in Benin. Die dag hebben we drie keer genade gekregen. We zaten in een auto achter de gids die op pad naar het reservaat verschrikkelik hard reed. Wij volgden in zijn stof en op een gegeven moment vlogen we door de lucht met de landrover toen we een bruggetje over gingen. Het ging net goed. Iets later in het park werden we aangevallen door een groep olifanten, en later op de dag viel de gids in slaap en reed met zijn auto in de sloot terwijl de mensen op het dak zaten. God zij dank voor zijn bescherming.
Besides work, there is also time for relaxing.
Here we were on safari in Benin. Three times this day we were blessed by grace.
We were driving in a vehicle behind the guide who was driving very fast. We
were following his dust trail, when suddenly we flew through the air trying to
cross a bridge. A little while later we were attacked by a group of
elephants and later the day the guide fell in sleep while driving. Drove
into a ditch with people sitting on the roof of the car. We thank God
for His protection.
Een middag naar kokosnoten boerderij. Gelegen in een moeras gebied, het varen ging redelijk goed maar om een palm boom te beklimmen met twee touwen is een ander iets.
One afternoon in a coconut farm in a swamp. Steering the boat went well, but climbing a tree with two ropes was something else.
Tussen de landen door moest het schip altijd naar het droogdok. Dat gebeurde vaak in Tenerife maar ook in engeland en Nederland. Hier nog stand onder de enorme schroeven van de anastasis. Zeker zo'n 4 meter in doorsnee, gemaakt van koper.
Between countries the ship had to go into dry dock.This often happened in Tenerife but sometimes also in England or Holland. Here I am under the huge propeller of the Anastasis- 4m in diameter and made of copper.
.jpg)
Dit schip lag vele jaren in de haven van Monrovia. Bij het laden is hij gekapseized en een aantal mensen is daar bij omgekomen. In een ander deel van de haven was een laadconstructie voor ijzererts. Door de oorlog was alles stil komen te liggen. Door de jaren heen dat Mercy Ships in Liberia was is deze constructive bijna geheel gestolen. Met een beitel en hamer en netten vol piepschuim werd er elke keer een deel van afgehaald waarna het in het water viel, daarom hadden ze er piepschuim aan gebonden zodat het bleef drijven.
This ship was laying in the habour of Monrovia
for years. While loading it, it capsized, and a few people were killed. In
another part of the habour was an old iron construction for loading of iron
oar. Because of the war, it wasn't being used. In the years Mercy Ships was
there, the construction was all but completely stolen, bit by bit. With
hammer and chistle they dismantled it piece by piece, and then tied
polystyrene to it so it would not sink.
Na tussendoor naar Zuid afrika zijn geweest om een disciple training cursus te volgen met jeugd met een opdracht, ben ik na de tijd weer naar Mercy Ships gegaan. Mijn grootste motivatie was natuurlijk Ilne die ik in Z.A heb leren kennen en die voor twee jaar bij Mercy Ships ging werken als verpleegster. Ik kreeg een baan aan boord om een uitreik voor Mercy Ship studenten aan boord voor te bereiden. Dat was naar Ghana. Later heb ik de studenten begeleidt in Ghana.
After seventeen months I left to go
to South Africa to do a disciple ship training school with YWAM, and afterwards
returned to Mercy Ships. My biggest reason was Ilne, whom I met in South
Africa and was going to the ship for two years as nurse. I was given a job on
board to prepare an outreach in Ghana for a group of students. Then
a accompanied the students to Ghana.
Daarna kreeg ik een baan bij ontwikkelings werk programma om waterputten te boren.
Een intersant werk maar niet gemakkelijk door een verkeerd soort boormachine.
Then a got a job in the development team to
drill waterholes. Interesting work, but not easy when done with the wrong kind
of drill.
En toen weer teug naar Liberia na ons trouwen in Nederland. Om verder te gaan met waterputten maken. Ondanks 4x4 wil het nog wel eens gebeuren dat je vast komt te zitten in de bush.
After our wedding, back to Liberia, to continue with
waterholes. Despite driving 4x4's, you could still get stuck in the mud.
Daarna weer naar Liberia. Hier werden de putten weer met de hand gegraven. Niet het gemakkelijkste werk maar zo werd de locale bevolking meer betrokken.
Here the waterholes were dug by hand. Not so easy
but it did get the local people more involved.
Daar arriveerde ook het nieuwe schip de Africa Mercy. Er brak een drukke tijd van verhuizen. Het nieuwe schip was total anders Net een echt ziekenhuis met alles recht en schoon en netjes waar de Anastasis sfeer had. De Africa Mercy was echter groter en efficienter.
Then arrived the new ship, the Africa
Mercy. It was a very busy time of moving. The new ship was totally different.
With a real hospital, clean and neat. Anastasis had the ambiance, but the
Africa Mercy was bigger and more efficient.
Een romantische ogenblik op de kade. De kade was naar het avondeten altijd de ontmoetingsplaats voor iedereen, kinderen sporters, vissers het was er meestal gezellig.
A romantic moment on the dock. After dinner,
the dock was the place to be for all: children, sportsmen, fishermen, the
happening place.
Een van de belangerijkste momenten in mijn leven:). In de kerk waar ik bij betrokken was werd ik gekozen tot father of the year. Het certificaat wat werd uitgereikt was echter voor mother of the year. Op die gelegendheid wordt je gedecoreerd met bloemen (plastic) en snoepjes. Het is meer een geld inzamelings actie. Op een andere gelegendheid was er de ontrafeling van een kado. Je moet dan wat geld betalen om een stukje papier van het kado te mogen afscheuren. Er zijn echter zo'n tien lagen en het gebeuren duurt uren voordat het kado volledig is uitgepakt.
One of the most important moments of my
life:). In the church where I was involved, I was chosen
as Father of the year. But the certificate was addressed to
the Mother of the Year. I was decorated with plastic flowers and
small sweets. It is more of a fundraiser. Another fundraiser was the
'unveiling of the gift'. You had to pay to tear off a little piece of paper
from the gift, but the gift was wrapped about 10 times, and it takes hours to
unveil the mystery gift.
Een groep mensen van de kerk op bezoek op het schip. Voor velen een hele belevenis om zo'n groot schip te zien.
A group of people from the church came to see
the ship, for many an experience.
En na Mercy Ships kwam ons eerste eigen project. Na God's leiding om een nieuw huis te bouwen voor weeskinderen begonnen we in de laatste tijd bij Mercy Ships aan de voorbereiding. We hebben eerst een huisje voor ons zelf gebouwd waar we in konden blijven. Samen met een aantal dutchies zijn we hier de fundering aan het uitgraven. Een project in geloof. Een vriend van ons had al een beetje geld gekregen om iets te doen. Door de twee jaar dat we aan het project werkten kwam er altijd geld binnen zonder er om te vragen.
Then after we finished with Mercy Ships we were
lead by God to build a home for an existing orphanage. We started preparing for
the project in our last time with Mercy Ships. Here a group of dutch
guys, were building a small house for us to live in. A project of
faith. A friend of ours had already started collecting money. Through the two
years we were building there was always enough money. Praise God!
We hebben in total 3 huisjes gebouwd en een multifunctionele hal.
In total we build three small houses and a
multifunctional hall.
Toen het tweede huisje klaar was kwamen de kinderen over van het oude weeshuis. We hebben geprobeerd om ze mee te laten werken wat vaak gebeurde.
When the second house was done, the children
were moved over from the old house. We tried to let them help as much as
possible, also to teach them the value of work, of skills etc.
In het eerste jaar hadden we de beschikking over deze driewieler. Het was nogal een gezicht om blanke mensen in zo'n karretje te zien rijden. De politie heeft ons vaak aangehouden.
Zijn laadvermogen was 10 zakken cement van 50 kilo.
In our first year we drove this little three
wheeler. It was quite the sight to see white people coming down the road in our
little vehicle. We were often stopped by the police. It could carry 10 bags of
cement, 50kg each.
Daarna kregen we de mogelijkheid om een oude landrover van mercy ships te kopen. Hij kwam met een verrasing. Er zat een slang onder de bestuurder stoel.
In the second year, we had the opportunity to
buy a landrover from Mercy Ships. It came with an unexpected surprise, a snake
under the front seat.
plus er moest heel wat werk aangebeuren. Het was een samengestelde landrover van liberiaanse scrap.
There was a lot to be done to it. It was held
together by Liberian scrap.
.jpg)
De tropische regenbuien zijn onvergetelijk. Monrovia is met 6000mm per jaar de natste hoofdstad van afrika.
We will never forget the tropical storms. Monrovia is known as the wettest capital of Africa, with approximately 6000mm per year.
Door de vele regen zijn mijn benen vol met souvenirs doordat de wonden slecht herstellen. Overigen heb ik de gewoonte om alles te krabben en mijn bloed schijnt nogal aantrekkelijk te zijn.
Because of the wet weather my legs are full of souvenirs. I like to scratch, the insects like to bite, and the wet weather does not make for ideal healing.
Rashelle groeide in haar eerste jaar op in Liberia. We waren gezegend door een medewerker met deze goede muskieten tent. Ze had malaria gekregen zonder dat we het wisten, maar God heeft haar beschermd.
Rashelle spend her first year in Liberia. This was her little tent. Despite this she got malaria, but God kept her safe and truly healed her.
.jpg)
Onze trouwste vriend in Liberia. Secu, onze wacht hond. Hij heeft ons vaak wakker gemaakt voor onraad en als hij blafte dan was er ook altijd iets aan de hand. Een schrander diertje!
Our faithful friend, Secu, our watch dog. When he woke us with his barking, there was always reason. A clever animal.
.Twee ander zegeningen, bush varkens, helaas een aantrekkings bron voor dieven. Ook om voedsel te krijgen was niet altijd even makkelijk.
We were blessed with these tow bush pigs- unfortunately the thieves liked them too. Trying to find food for them was not always easy.
Een aantal kinderen van het weeshuis die gepromoveerd waren naar een hogere level plus miss dixville publieke school. Een hele eer.
A few children from the orphanage were promoted to the next level, and one was crowned as Miss Dixville, an honour.
.jpg)
De kinderen hadden de mogelijkheid om een eigen tuintje te hebben. Als ze het goed deden konden ze punten krijgen en daarvoor special schoolspullen kopen.
The children were given the opportunity to have a small own garden. If they did well they could earn points and get special things for school.
En dan Zuid Afrika. Project Goeie hoop, een opvang huis voor kinderen uit verschillende moeilijke situaties. Hier kunnen we tot "rust" komen na moeilijke tijden in Liberia. Geen zware verantwoording op het moment dat we kwamen waren er zo'n 11 kinderen toen we weg gingen 30. Onze taken bestonden uit verpleegkundige zorg, koken, onderhoud, boodschappenen en andere dingen.
And then South Africa. Project Goeie Hoop is a house of safety for children that needed safety due to different situation of difficulty. We could come to 'rest' after difficult times in Liberia. We did not have heavy responsibilities in the beginning, there were 11 children. This steadily grew to 30 children. Our tasks included nursing, cooking, maintenance, supplies and lots of other little things.
Hier het oudste meisje van het huis op bezoek. Vaak ging ik op zaterdagen met ze wandelen en verscheidene keren wandelden we naar ons huis door het veld.
Here is the oldest girl, visiting us. Often I
went to walk with the children on Saturday mornings. Often we walked
through the field to our house.
Een van jongetjes in het huis. Dit was in het begin, door de drie jaar heen dat we bij Goeie Hoop werkten hebben we veel kinderen zien veranderen positief.
This is one of the little boys when we came. He
was 2 then. Through our three years at Goeie Hoop, we saw many children be
changed for the good.
Ilne die een tekening inverfd gemaakt door een andere vrijwilligster. Zij heeft veel aan de decoring gewerkt en bekendmaking aan de kinderen van nieuwe werkers en vrijwilligers. Elk half jaar kwam er weer een nieuwe groep vrijwilligers.
Ilne, painting a picture that someone else
drew. Part of her responsibilities were introducing the new volunteers to the
new culture. There was a new group every 6 months.
Een van Ilne's meest bezochte plekken. De kliniek in Gordons baai. Zij heeft daar vele uren doorgebracht met kinderen.
One of Ilne's
'favourite' placed, she spend many hours with children here.
Soms kwamen de kinderen even mee naar ons huis Rashelle heeft daar veel van genoten.
Then some of the children would join us at
home. Something our children loved.
Met Finn naar een grote wijnplaats toe. Hij moest een project maken voor school. Onder ander een intervieuw doen over de wijnplaats. Een van vragen die hij stelde aan de man was: hoeveel publieke toiletten hebben jullie? De man keek wel verbaasd. Voor Finn was het blijkbaar een iets wat heel belangrijk was.
With one of the older boys, Carl went to a wine
farm for a school project. One of the questions he asked the man he
had to interview: how many public toilets do you have? The man looked surprise,
but for some reason this boy found this important;)
Ilne heeft een jaar voor alle kinderen een special koek gemaakt voor hun verjaarsdagen.
De kinderen hebben dit gewaardeert. Hier een voetbalveld voor een jongen van 8. Ik heb vaak pannekoeken gebakken en daar met kleurstoffen en schrijfkunst leuke dingen gedaan.
When it was one of the
children's birthday: Ilne baked a cake, and if Carl was cooking,
he made special coloured pancakes.
De protea bloem. We zijn erg gezegend geweest om in Zuid Afrika te mogen verblijven vanwege het natuurschoon rondom ons. We hebben vaak gewandelt in de gebieden rondom ons.
The Protea flower. We were very blessed to live in the
beautiful South Africa, and often went to hike in the area around us.
De berg op in balans. De kinderen hebben ook altijd genoten van de tochten.
Up the mountain, in balance. The children also
loved these excursions.
En langs de zee gezeten om naar de walvissen te kijken.
And then sitting next to the sea watching the
whales.
Een laatste foto van de kinderen bij Goeie Hoop toen we afscheid namen.
Our last photo as we said good bye to Goeie Hoop.
And now: Zambia
.jpg)
We danken de Heere voor elke mogelijkheid om te dienen,voor elk moment van genade wanneer we het nodig hadden, voor elke perzoon die onze armen omhoog heeft gehouden. Aan God alle Eer!
We praise the Lord, for every opportunity to serve, for every moment of grace we were so desperately dependent on, for every person who have kept our arms up high. To God all the glory!!!!!!!
Thank the Lord for 10 years, thank you for all those who walked this road with us! This is a photo gallery of some experiences over the last ten years, in order where possible.
.jpg){kind=link}
Prachtig!
BeantwoordenVerwijderenVeel zegen